Aletha J. Solter

Om bij te blijven als kinder- en jongerencoach en uit interesse voor het werkveld las ik een paar boeken van Aletha J.Solter: Het ongedwongen kind (ruimte geven en grenzen stellen aan kinderen van 2 tot 8 jaar) en De taal van huilen.

Zij is een ontwikkelingspsychologe die in de VS een instituut heeft opgericht: de Aware Parenting Institute. Haar ‘bewust opvoeden’ is gebaseerd op hechting tussen ouder en kind, een niet-straffende opvoedingsstijl en het accepteren van emotionele ontlading.

Hoe ga ik om met driftbuien van mijn dochter?

Toevallig coachte ik in die tijd een ouderpaar dat graag wat tips wilden hebben om met hun dochter van vier om te gaan die last had van driftbuien.

Vooral de moeder voelde zich te kort schieten in haar rol als moeder en vroeg zich af of ze wel een goede moeder was omdat een van haar kinderen zoveel driftbuien had waarbij ze heel boos op haar ouders kon worden en “rotmoeder, ik haat je” en nog meer van die dingen kon schreeuwen. De moeder verzekerde me dat ze er alles aan deed om goed naar haar dochter te luisteren, haar goed voor te bereiden op de dag, of als er veranderingen in het dagritme plaats zouden vinden dat uitgebreid uit te leggen. Beide ouders waren heel liefdevol en geduldig en toch hadden ze veel last van de driftbuien van hun dochter.

Driftbuien en huilen als gezonde ontlading

In de boeken van Aletha Solter las ik hierover: driftbuien kan je beschouwen als gezondmakend mechanisme. Een kind maakt op een dag zoveel mee en loopt tegen zoveel frustraties aan dat het behoefte heeft om de stress die dat geeft te uiten. Een goede manier om dat te doen is om te huilen of een driftbui te krijgen. Dat geeft een ontlading en daarna gaat het kind weer ontspannen verder.

Als ouder is het goed om zo naar huil- en driftbuien te kijken, dan ga je er vast ontspannener mee om en voel je je niet in je hoedanigheid als ouder aangesproken.

Hou je kind liefdevol vast

Als een kind huilt en je weet dat het geen schone luier hoeft, of voeding nodig heeft of iets anders belangrijks, kan je je kind (dat geldt ook al voor babies) het beste vasthouden en laten voelen dat het mag huilen. Dus geen afleiding bieden met een fles, borst of speen, of iets anders. Gewoon in je armen houden en zeggen: “huil maar hoor” of “je bent verdrietig hè?” of iets dergelijks. Net zolang tot je baby of kind weer rustig is. Dat kan soms wel lang duren, wel anderhalf uur misschien en als je dat gaat doen nadat je al van alles hebt geprobeerd met je kind, kan dat wel een paar dagen duren voordat je het gevoel krijgt dat het gaat werken.

Hetzelfde geldt voor driftbuien: houdt je (tegenspartelende) kind stevig, maar liefdevol vast en vertel hem of haar dat je begrijpt dat het boos/gefrustreerd/machteloos etc is. Net zolang tot het ophoudt met spartelen en een huilbui krijgt. Laat het dan gewoon uithuilen in je armen en daarna zal het opgelucht zijn en vrolijk verder spelen.

Ik heb zelf geen kleine kinderen meer en heb het dus niet zelf in praktijk kunnen brengen, maar de boeken van Aletha Solter spraken me erg aan. Ik zou ouders willen zeggen: lees een van haar boeken en ga het in praktijk brengen.

Succes!