Mijn dochter wilde op de Middelbare School opeens alleen merkkleding dragen: ze ging met meisjes om die dat ook droegen.
Ik heb toen afgesproken dat ze twee keer per jaar een enkel kledingstuk van een favoriet merk kreeg en de rest bij een goedkope winkel moest kopen. En als ze meer merkkleding wilde hebben, kon ze die op haar verjaardag of Sinterklaas vragen of er zelf voor gaan werken.
Dat werkte en nu, tien jaar later taalt ze niet meer naar merken en ziet ze er nog steeds leuk uit.
Wil je kind opeens merkkleding, of juist helemaal niet en draagt het kapotte broeken en Tshirts?
Belangrijk hierbij is als ouder te beseffen dat kinderen in de puberteit moeten leren omgaan met enorme veranderingen in hun lichaam en relaties: ze moeten als het ware hun lichaam opnieuw leren kennen en zijn daarbij afhankelijk van wat anderen vinden en doen.
Dan is het belangrijk dat je daar als ouder begrip voor hebt. Dat wil niet zeggen dat je in moet gaan op extravagante verzoeken. Wat je aan (merk)kleding uit wilt geven, hangt mede af van je eigen budget.
Maar als je kind zich opeens geheel in het zwart wil hullen, of met naveltruitje, hoge hakken of gescheurde broek thuiskomt, zal dat betekenen dat je kind zich wil conformeren aan de groep waar hij/zij bij wil horen. En daar is natuurlijk niets op tegen. Het kind gaat uitproberen hoe en met wie hij/zij zich het prettigst voelt en zal daar na een paar jaar wel achter zijn.
Geef hem of haar die kans!
Meedoen met de groep is belangrijk o.a.:
- ondersteuning van het ego: kinderen hebben leeftijdsgenoten nodig die helpen op onzekere momenten door te zeggen dat ze er goed uitzien in die nieuwe broek of met dat nieuwe kapsel.
- sociale vergelijking: op onzekere momenten kijken kinderen naar hun vrienden/innen om te kijken hoe ze zich moeten gedragen.
Soms hebben ze door alle hormonale veranderingen het gevoel geen controle meer te hebben over de ontwikkeling van hun lichaam.
Ook leidt de manier waarop de media het lichaam afbeeldt, zowel bij jongens als bij meisjes, tot een ontevredenheid over het eigen lichaam.
Belangrijk is dat je als ouder geen commentaar geeft op het gewicht van je kind; geen kritiek als het te zwaar is, maar ook geen overdreven complimenten als het slank is.
Maak geen negatieve opmerkingen over het uiterlijk van je kind. Stel open vragen zoals:
in plaats van “je ziet er vreselijk uit met dat haar” zeg je: “Welke look probeer je over te brengen?”
Of zeg: “ik vind je die pet heel leuk staan buiten, maar binnen vind ik het lastig dat ik je ogen niet kan zien”.
Blijf in gesprek, luister echt en geef je kind de kans om te experimenteren en zichzelf te ontdekken
Een handig boek is: Omgaan met je tiener. Zo kunt u uw kind beter begrijpen en helpen tijdens de turbulente tienerjaren.
Dr.Sandi Mann, Dr.Paul Seager en Jonny Wineberg.
Vind je dit interessant voor anderen? Stuur het alsjeblieft door.
Heb je meer tips of commentaar? Laat graag weten!
